నీ కొండకు నీవే రప్పించుకో--7

నా శ్రీవారి దర్శనం! ఇక సీరియస్ గా దర్శనం, అనుభవం గురించి వ్రాస్తాను. గర్భగుడి ముందు క్యూ లోకి యెడమవైపు తిరిగినప్పటినుంచీ, నా ముందున్నవాళ్ళ తలల, మెడల పక్కనించీ స్వామిని చూడాలని అందరిలాగే ఆతృత! ముందు ‘సంజీవనీ పర్వతం యెడమచేత్తో పైకెత్తిపట్టుకుని, కుడిచేత్తో గదతో, వాలాన్ని తిప్పుతూ, గాలిలోకి యెగుస్తున్నట్టున్న’ ఆంజనేయ స్వామి ఆకారం గోచరించింది! ఒక్క క్షణం ఆశ్చర్యపోయి, దృష్టి కేంద్రీకరించి (నడుస్తూనే) చూడగా—ఓ షాక్ లాంటిది—స్వామి మూలబేరం రోడ్లు వెయ్యడానికీ, ఇళ్ళు కట్టేటప్పుడు కాంక్రీటు వెయ్యడానికీ వాడే కంకర మెటల్—దాన్నే ఇసుక రాయి (సాండ్ స్టోన్) అంటారనుకుంటా – తో తయారు చెయ్యబడ్డట్టు కనిపించింది! స్వామి వరద హస్తం, బేస్ బాల్ బౌలర్ కుడిచేతికి ధరించే తోలు ‘గ్లవ్’ అంత సైజులో, రేడియం లా మెరుస్తూ కనిపించింది! ఇక కటి హస్తం, చిన్నగా, రెండంగుళాల వెడల్పూ, నాలుగంగుళాల పొడవూ వున్న పచ్చ పొదగబడినట్టు, రేడియం లానే మెరుస్తూ, కనిపించింది! పాదాలు కనిపిస్తాయేమో అని వెతికాను! వాటికి వెండి తొడుగులేమీ లేవేమో, యెంత తీక్షణం గా చూసినా, కనిపించలేదు—ఆ మసక వెలుతురులో! స్వామివారికి ఇక యేవిధమైన అలంకారాలూ లేవు! ఇక, నా ముందున్నావిడని రక్షించి, నేను అందరికన్నా ముందున్నప్పుడు, స్వామివారి ‘నవ్వురాజిల్లెడు మోము’ చూద్దామని ప్రయత్నించా—శ్రీ నామం లో మధ్యవుండే యెరుపురంగు మాత్రమే కనిపించింది—ఇంకా బాగా వెతికితే, ఈ పక్కా, ఆ పక్కా నల్లటి రంగులో, కాటుక పెట్టినట్టు సగం నేత్రాలు గోచరమయ్యాయి—శ్రీనామం లో తెల్లటివి స్వామి రంగులో కలిసిపోయినట్టు అలవోకగా దర్శనమిచ్చాయనుకుంటా! ఈ లోపల మెట్టుదిగి యెడమవైపు మళ్ళడం, బయటికి నడవడం, మామూలే! నాకు తెలిసి, స్వామివారి విగ్రహం, నల్లని గ్రానైట్ రాయితో నిగనిగలాడుతూ వుండేది! అందరూ అదే చెప్పేవారు! మరి ఇప్పుడు, అనవసర అభిషేకాలతో, అరిగిపోయి, తెల్లబడిపోయిందా? వెంటనే ఓక నిజ నిర్ధారణ కమిటీని వేసి, రిపోర్టు తెప్పించాలి! అవసరమైతే, నిజరూప దర్శనాలూ, అభిషేకాలూ రద్దుచెయ్యాలి! స్వామి మూలబేరం కలియుగాంతం వరకూ సం రక్షింపబడాలి! ఇది నా ముఖ్య డిమాండ్! మిగిలిన ప్రజలు కూడా, తాము దర్శించినప్పుడు స్వామి యెలా గోచరించాడో, ఆత్మవంచన చేసుకోకుండా బయటపెట్టి, దేవస్థానం మీదా, ప్రభుత్వం మీదా వత్తిడి తేవాలి ఈ విషయం లో! నిజానికి స్వామివారిని అలా అలంకార రహితంగా నేనెప్పుడూ ఊహించుకోలేదు! మా చిన్నప్పుడు వచ్చినె ‘శ్రీ వేంకటేశ్వర మహాత్మ్యం’ అనే సినిమాలో, చివరలో—శ్రీదేవి, భూదేవి—నారదుడితో అనుకుంటా మాట్లాడుతూ వుండగా, స్వామి నెమ్మదిగా ఒక్కో అడుగు వెనక్కి వేస్తూ, యేడడుగులువేసి, కొండచివరికి చేరి, విగ్రహం గా వెలసినట్టు చూపించారు—అదే విగ్రహాన్ని—చాలా విగ్రహాలు తయారు చేయించి, సినిమా ప్రదర్శితమవుతున్న ప్రతీ హాలు ముందూ వుంచారు—జనాలందరూ కొబ్బరికాయలు కొట్టి, హారతులూ, ప్రసాదాలూ పెట్టి, భక్తి పరవశులైపోయేవారు! అప్పుడు చూడడమే స్వామిని—అలంకార రహితం గా! మరి ప్రతీ లక్ష్మివారం, స్వామిని ఇలాగే దర్శనం చేయిస్తున్నారట—యెప్పటి నించి మొదలుపెట్టారో తెలియదు!